حكايت يك دزدي

در اين فضاي بزرگ مجازي همه جور آدمي پيدا مي‌شود.عده‌اي هستند كه تا كنون نامي از آنها نشنيده اي اما آنقدر زيبا مي‌نويسند كه تو را به جهاني ديگر پرتاب مي‌كنند. عده‌اي ديگر كه تا كنون در نوشتن توانايي چنداني نداشته و هرگز نتوانسته‌اند به هر دليل مطلبي را در جرايد چاپ كنند، با صرف كمترين هزينه وبلاگي راه انداخته و خود را به عالم و آدم اينگونه معرفي مي‌كند كه ايها الناس چه نشسته‌ايد بياييد و ببينيد كه من چه گلي به سر عالم زده ووو...خلاصه حكايت اين دسته آدمها به طرق مختلف قابل تحليل و بررسي است.يكي را بايد مورد تعريف و تمجيد قرار داد و يكي ديگر را بايد سريعا روانكاوي و ديگري را بايد روانه بيمارستان كرد. دسته‌اي ديگر هم هستند كه به مدد بي توجهي ملي ما به حق كپي رايت به آساني مطالب ديگران را دزديده و به نام خود در اين خراب شده مورد استفاده قرار مي‌دهند.اين دسته را بايد به دست عسس سپرد. حتما تا كنون با وبلاگ‌ها و سايت‌هايي برخورد كرده‌ايد كه به ناله و شكايت برخواسته و از اين كه يك طفلك ديوانه پريشان حالي مطلبشان را دزديده سر به شكايت برداشته و از دست آن ديوانه ناله سر داده است . خلاصه كه اين همه روده درازي كردم تا بگويم يك بنده خدايي كه نمي‌شناسمش آمده اين مطلبم را كه يك سال پيش در وصف ايرج رحمانپور ترانه سرا و خواننده لرستاني نوشته بودم به نام خود در وبلاگش منتشر كرده است. حالا كه دارم نگاه مي‌كنم مي‌بينم عجب اعتماد به نفس بيمارگونه‌اي بايد داشت كه اينگونه مطلب ديگران را بدزدي و به روي مبارك هم نياوري. خلاصه كه اين وبلاگستان محيط پر تناقض عجيبي است. همه جور انساني در آن پيدا مي‌شود. خوب و بد، بيمار و سالم، عاقل و ديوانه. همه هم بسته به اين دارد كه انسان از چه زاويه‌اي بخواهد به دنيا نگاه كند. من يكي ازدست اين جناب دزد چندان گله اي ندارم. خب اگر قرار بود كسي با استفاده از نوشته‌هاي ديگران به جايي رسيده باشد كه تا كنون چند نويسنده موفق از اين دست به دنيايي نوشتن معرفي شده بود. نوشته‌هاي اين وبلاگ هم فقط برداشت‌هاي شخصي من از دنياي اطرافم هستند، اگر مي‌دانستم قرار است با اين نوشته‌ها، ديوانه‌اي براي خود كسب وجه كند هر گز در اين خراب شده رد پايي از خودم نمي‌گذاشتم. خدا همه بيماران را شفا دهد