نگاهی به کتاب« ناخدا خانه است» اثری زیبا از خورخه آمادو

پری پری دیار افسون زده غریبی است در یکی از سواحل برازیلیا.بزرگترین، پر جمعیت ترین و زیباترین آنهاست. با یک فرق اساسی.« زندگی آدمهایی که آنجا زندگی می کردند یا فکر می کردند زندگی می کنند، از کار و تلاش، جاه طلبی ها و مشکلات، عشق و نفرت و امید و نومیدی ساخته نشده بود. » در اینجا « زمان توقف نداشت، چیزی به آن شتاب نمی داد، و هر واقعه ای آنقدر می ماند تا عمرش به سر رسد.» خورخه آمادو نویسنده برزیلی در کتاب « ناخدا خانه است» زندگی در« پری پری» داستانش را اینگونه به خواننده معرفی می کنند. با این توصیفات است که می توان فهمید به کدام سرزمین پا گذاشته ایم. « آمادو» دست ما را می گیرد و هنگام گذر از لابه لای کوچه های در هم برهم ساحل پری پری، حقیقت ماجراهای فراموش نشدنی ناخدا یکم« کاپیتان واسکو موسکوزو دو آراگائو» را در این دیار بازگو می کند. شخصی که با ورود ناگهانی خود به جهان ساکن پری پری به شخص اول آن دنیای دور افتاده تبدیل شد. جهانی که حتی حضور مرگ در آن نیز شبیه نقاط دیگر نبود.« وقتی که مرگ گاه به گاه به پری پری سر می زد، همین که کارش تمام می شد آنجا را ترک نمی کرد. در فضای آن اطراف معلق می ماند، حتی پس از مراسم تدفین، سایه یخ زده خود را بر کارمندان بازنشسته و کسبه و همسران خمیده شان پهن می کرد. و همه آنها در قلب خود، انگار چنگال های مرگ آن را در میان گرفته باشد، انقباضی احساس می کردند. نسیم، نوازش خود را از دست می داد.آنچه آنها بر شانه های خمیده از ترس خود احساس می کردند نفس سوگوار مرگ بود.» خورخه آمادو در چنین دیاری روایت گر رمان « ناخدا خانه است » می شود. این اثر زیبا به گمانم دومین اثری است که تا کنون از این نویسنده توانای برزیلی منتشر شده است.« ناخدا خانه است» توسط وحید دستپاک و حسین قوامی ترجمه و در سال 1384 از سوی نشر پرسش چاپ و روانه بازار کتاب شده است.دفتر نشر پرسش در آبادان قرار دارد و این ناشر در حوزه فلسفه و ادبیات کتاب های با ارزشی را تاکنون منتشر کرده است. در اینجا می توانید خلاصه ای از زندگی خورخه آمادو را بخوانید.دیگر اثری که از این نویسنده منتشر شده « گابریلا، گل میخک و دارچین» نام دارد.این هم یکی دیگر از مطالب آمادو.