Tuesday, June 15, 2010

دست خالي


ايتاليا نبرد،كامرون باخت و هلند برد. اين روايت بازي‌هاي روز گذشته‌اي است كه در جام جهاني برگزار شد. حالا كه چند روز از برگزاري اين مسابقات مي‌گذرد، مغموم‌ترين تيم‌هاي حاضر در اين مسابقات همان كشور‌هاي آفريقايي هستند كه جام در خانه آنها برگزار مي‌شود و تيم‌هايشان نمي‌برند. اگر از استراليا بگذريم كه در برابر فوتبال آلمان تحقير شد، به تيم‌هايي مي‌رسيم كه چون كامرون ، اميدوارانه‌تر گام در اين مسابقات گذاشته بودند و اكنون با برگزاري مسابقه نخست گرفتار اندوهي بزرگ شده‌اند.فوتبال بي رحم است و وقتي كه قرار باشد در مهمترين جام بازي كني آنقدر فرصت نداري تا اشتباه پيشين را جبران كني. اين را دروازه‌بان تيم انگليس يا آن بازيكن دانماركي كه توپ را به اشتباه در دروازه خودي جاي داد بهتر درك مي‌كنند.يك اشتباه مي‌تواند آخرين اشتباه باشد. حتي اگر انگليس هم باشي و كاپلو مربي‌ات باز اين امكان وجود دارد كه با خودرو مدل بالا به دره سقوط كني.
ايتاليا نبرد، اما اگرهم مي‌برد جام جهاني زيبا‌تر نمي‌شد، نه از آن رو كه قهرمان جهان زير باراني طولاني با ساقهاي خيس بازي را به دقيقه 90 رساند،از آن رو كه بسياري از تيم‌ها هنوز سر در گم و گيج بازي مي‌كنند. ستاره‌ها از آسمان افتاده‌اند و ساق‌هاي خسته بازيكنان در خاك آفريقا قادر به پيش‌روي نيست. حالا كه چند روز از مسابقات مي‌گذرد سهم بازي زيبا در اولين مسابقه يكجا به آلماني‌ها رسيده است كه استرالياي بخت برگشته را با چهار گل شكست داد. ديگر مسابقات چيزي نداشته كه بتوان بخشي از آن را به خاطره تبديل كرد. نه اعجوبه‌اي متولد شده، نه گلزني دريا دل به قصد غارت دروازه‌اي قدم برداشته است.دستان اين جام خالي است. انگار آه كودكان گرسنه آفريقايي دامان اين مسابقات را گرفته است. هر چه صداي شيپور‌ها بلند باشد ، باز هم صداي گريه كودك گرسنه به گوش مي‌رسد.

No comments: