« آنچه در روشنا ميگذرد در تاريكا دنباله دارد»: و همچنين به عكس، آنچه در خواب بر ما ميگذرد، اگر همواره بگذرد، سرانجام ، همانقدر جزئي از سرمايه كلي روان ما ميشود كه هر سرگذشت« واقعي» ؛ زيرا به سبب آنها(در روان) توانگرتر يا فقيرتر ميشويم، نيازي را كمتر يا بيشتر حس ميكنيم، و سرانجام، عادتهايي كه در خواب يافتهايم در روشناي روز و بويژه در شادمانهترين دمهاي جان بيدارمان نيز اندكي دستمان را ميگيرند.
نيچه
فراسوي نيك و بد
ترجمهي داريوش آشوري
No comments:
Post a Comment